Diagnoza psychologiczna dzieci to proces rozpoznania problemu, jego źródła oraz mechanizmu powstania. Zostaje zalecona po konsultacji z psychoterapeutą.

W naszym ośrodku diagnozą psychologiczną dzieci zajmują się wykwalifikowani psychoterapeuci. Pracujemy zarówno z dziećmi jak i niemowlętami. Z niemowlętami i ich rodzicami sesje prowadzą terapeuci wykorzystując skalę NBAS.

Spotkania konsultacyjne trwają od 50 do 90 min. Pełny obraz sytuacji daje nam kilka takich sesji. Na pierwszą z nich zapraszani są sami rodzice, z którymi terapeuta omawia zaobserwowane trudności oraz pojawiające się na nie reakcje – zarówno rodziców, jak i dziecka. Terapeuta przeprowadza także wywiad rozwojowy na podstawie kwestionariuszy diagnostycznych. Kolejne spotkanie odbywa się z dzieckiem. Sesja z jego udziałem jest formą swobodnej zabawy, rozmowy podczas kórej specjalista dokonuje obserwacji i bliżej poznaje sytuację od strony dziecka.

W kolejnych etapach diagnostycznych możliwe jest także wykonanie wystandaryzowanych testów psychologicznych – choć nie jest to konieczne.

Czasami sytuacja rodzinna skłania do przyjrzenia się problemowi przez psychiatrę, dlatego też w Inrelatio również służymy taką pomocą.

Po indywidualnym spotkaniu psychoterapeuty z rodzicami oraz dzieckiem zalecane są wspólne sesje. Początkowo mają one na celu omówienie wyników diagnozy i wytycznych dotyczących kontynuacji terapii. Później przybierają one formę właściwej edukacji i wychowania dziecka m.in pod kątem umiejętnego wyrażania potrzeb, emocji, zrozumiałej komunikacji. Skutecznym jest, by po diagnozie psychologicznej rodzice skorzystali z kilku sesji konsultacyjnych, które pomagają w utrwalaniu dobrych nawyków i pogłębianiu wiedzy rodziców. Sprzyja to właściwemu wspieraniu dziecka w jego etapach rozwoju.

Ocena funkcjonowania dziecka jest zalecana, gdy rodzice zaobserwują u swojego dziecka trudności  w jakichś obszarach życia. Wówczas specjalista przeprowadza na sesji  na ten temat wywiad. Rozmowa tyczy się trudności rozwoju dziecka, sytuacji porodowej, jego zachowania w szkole/przedszkolu, kontaktów z rówieśnikami  itp. – w zależności od wieku dziecka i zgłaszanego problemu. Często również , gdy dziecko uczęszcza już do szkoły pomocne są opinie wychowawców i nauczycieli. Ocena funkcjonowania polega na obserwacji dziecka we wszystkich obszarach, nie tylko wskazanym przez rodziców czy opiekunów. Wszystkie czynniki są istotne, często bowiem jedne wypływają z drugich. Podczas obserwacji dziecka specjalista bierze pod uwagę rożne obszary funkcjonowania  dziecka czyli emocjonalny, behawioralny, komunikacji i mowy, intelektualny, ruchowy i na tej podstawie dokonuje oceny. Narzędzia diagnostyczne dobierane są indywidualne i stanowią istotną pomoc  w określeniu funkcji rozwoju oraz dalszego postępowania specjalistycznego.