Logopedia zajmuje się badaniami w zakresie diagnozy stanu rozwoju mowy i terapii zaburzeń komunikacji człowieka na różnych etapach jego rozwoju. Pierwszym krokiem jest sama diagnoza, natomiast później podejmowane są odpowiednie działania w celu wyleczenia wady mowy. Logopedia to nie tylko jednak zakres dotyczący wad wymowy. Opiera się również na usunięciu barier w komunikacji językowej, które mogą sięgać dalej aż do zaburzeń rozwoju intelektualnego, emocjonalnego i społecznego dziecka. Zaburzenia mowy powstają na różnym tle. Lekarz zajmujący się terapią powinien operować wiedzą z zakresu medycyny, psychologii, pedagogiki.

Neurologopedia natomiast zajmuje się diagnozą oraz leczeniem zaburzeń mowy i komunikacji wynikających z uszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego, w tym również diagnozą i terapią funkcji pokarmowych u dzieci i osób dorosłych. Lekarz specjalista zajmuje się osobami, które doznały uszkodzeń neurologicznych, dziećmi z grupy ryzyka ciążowego i  okołoporodowego, zespołami genetycznymi, dziećmi z opóźnionym rozwojem mowy czy zaburzeniami w komunikacji, a także dorosłymi, który przejawiają w tym zakresie trudności.

• Ma zdiagnozowane zaburzenia neurologiczne, autyzm, zespół  Aspergera, zespół genetyczny (zespół Downa, zespół Aperta), pochodzi z grupy ryzyka okołoporodowego lub ciążowego,
• przejawia opóźnienia psychoruchowe, dyzartrię, afazję, jąka się, ma zaburzenia głosu,
• ma problemy z mową – nie mówi wcale, niewyraźnie lub ma wadę wymowy,
• nie gaworzy, nie wydaje dźwięków naturalnie z niego wypływających jeszcze przed słownymi – opóźnienia mowy,
• nadmiernie się ślini, nie oddycha przez nos, ma zawsze otworzoną buzię,
• przejawia problemy  z jedzeniem np. zaburzenia przyjmowania, rozdrabniania czy transportowania pokarmów do żołądka, trudności ze ssaniem piersi lub butelki.

Rodzic powinien przede wszystkim jak najszybciej skonsultować się ze logopedą , jeśli tylko zauważy jakiekolwiek niepokojące objawy u swojej pociechy – szczególnie, jeśli w rodzinie występowały choroby neurologiczne. Do logopedy/neurologopedy można wybrać się już z niemowlakiem. Im szyba reakcja – tym lepiej. Zaburzenia mowy wykryte wcześnie są łatwe do leczenia, ponadto dziecko unika nieprzyjemności, które mogłoby go spotkać w trakcie nawiązywania relacji rówieśniczych czy rozpoczęcia nauki.

• Problemy dziecka ze słuchem – niemowlęta nie reagują na głosy otoczenia, starsze dzieci zdecydowanie za głośno słuchają tv, radia lub nie reagują na dźwięki, polecenia,
• noworodek nie ma prawidłowego odruchu ssania, przy jedzeniu z butelki czy piersi łyka dużo powietrza, jedzenie sprawia mu trudność,
• dziecko gaworzące lub już mówiące zaczyna cofać się w rozwoju również w mowie – może to sugerować objawy autyzmu,
• roczny maluch nie nawiązuje kontaktu wzrokowego z rodzicami i bliskimi, nie wykonuje prostych gestów typu „brawo”, często i długo płacze,
• dziecko w wieku ok dwóch latek nie mówi prawie wcale lub wcale, nie potrafi stworzyć prostego zdania,
• trzyletnie dziecko mówi bardzo niewyraźnie, nie nawiązuje kontaktu wzrokowego z otoczeniem, ma problemy ze skupieniem się np. przy czytaniu mu bajki,
• kilkuletnie dziecko niewiele mówi, zniekształcając przy tym głoski, mówi przez nos, sepleni, jąka się,
• dziecko nie wymawia głosek, zniekształca wyrazy, tempo mowy jest szybkie lub zdecydowanie za wolne,
• dziecko ślini się, ma otwartą buzię,
• dziecko ma nieprawidłowy zgryz, co utrudnia poprawną mowę,
• jedzenie dziecka bez względu na smak/konsystencję kończy się wymiotami, dziecko mocno krztusi się, nie potrafi wziąć pokarmu z łyżeczki.

• Gaworzenie – kilkumiesięczne dziecko
• Pojedyncze proste słowa typu mama, tata, baba – roczne dziecko
• Proste zdania – dwuletnie dziecko
• Budowa zdań złożonych, prawidłowe wymawianie samogłoski – trzylatek
• Wymowa głosek dź, dż, sz, cz, ż – tu normalne, gdy pojawią się z ich wymową lekkie problemy – czterolatek
• Prawidłowa wymowa głosek dź, dż, sz, cz, ż – pięciolatek

• Poprawa mowy dziecka, udoskonalanie jej, stymulacja opóźnień w rozwoju mowy,  zlikwidowanie wad wymowy, seplenienia, jąkania,
• usprawnianie podstawowych funkcji aparatu mowy, wykształcenie umiejętności poprawnej artykulacji głosek,
• utrwalenie poprawnego wzorca artykulacyjnego,
• poprawa pisowni – jeśli dziecko dobrze artykułuje głoski, słyszy je odpowiednio, ładnie je powtarza – nie ma wtedy problemu z ich zapisem,
• wzbogacenie słownictwa, poprawność w  budowania zdań również pod względem gramatycznym,
• głębsze rozwijanie komunikacji językowej poprzez usprawnianie funkcji mowy,
• poprawa komunikacji dziecka z otoczeniem,
• usprawnianie procesów wzrokowych, ruchowych i słuchowych, a także funkcji pamięci, koncentracji,
• wykształcenie prawidłowego sposobu oddychania,
• poprawa funkcji jedzenia, picia, chwytania jedzenia czy przedmiotów.