Diagnostyka ADHD u dzieci i młodzieży

Nasi specjaliści na podstawie zebranego wywiadu z rodzicami, uzyskują szczegółowe informacje na temat objawów, ich nasilenia, częstości i wpływu na codzienne funkcjonowanie dziecka. Na podstawie zestawu kryteriów diagnostycznych, takich jak ICD-10, mogą ocenić obecność objawów ADHD. Czasami zalecane jest dostarczenie pisemnej opinii od nauczyciela, pedagoga szkolnego, aby mieć pogląd, jak dziecko zachowuje się w środowisku poza domem.

Zwykle procedura diagnostyczna składa się z trzech zasadniczych etapów

3x wizyty u psychologa dzieci i młodzieży
2x wizyty u psychiatry dzieci i młodzieży
1x wizyta na przekazanie i omówienie wyników diagnostyki

Diagnoza odbywa się na podstawie zebrania wywiadu, testów diagnostycznych oraz obserwacji dziecka.

Procedura zaczyna się od 3 spotkań z psychologiem podczas których psycholog zbiera wywiad przeprowadza testy i wyciąga wnioski diagnostyczne na temat funkcjonowania dziecka w obszarze poznawczym, emocjonalnym, społecznym oraz w obrębie symptomów.

Proces diagnozy może wymagać ponadto monitorowania symptomów przez określony czas, aby potwierdzić ich trwałość i występowanie w różnych sytuacjach.

Następnie odbywają się 2 spotkania z psychiatrą, podczas których psychiatra zbiera wywiad medyczny, rozwojowy oraz inne, a następnie spotyka się z dzieckiem celem oceny symptomów i funkcjonowania dziecka.

Całość odbywa się według standardów Unii Europejskiej. Spotkania diagnostyczne mogą być prowadzone w języku polskim angielskim lub rosyjskim

Po procesie diagnostycznym pacjenci dostają kopię dokumentacji wraz z opinią oraz zaleceniami oraz opinię w języku polskim i angielskim uprawniającą między innymi do przewozu leków (jeśli leki będą przepisane).

Diagnoza ADHD jest procedurą ciągłą. Rodzice decydujący się na usługę diagnostyczną wykupują cały pakiet tym samym decydując się na uczestnictwo dziecka w całym procesie diagnostycznym.

Dodatkowa opcja (na życzenie rodziców) psycholog i psychiatra mogą sporządzić pogłębioną opinię funkcjonowania dziecka, jego zasobów, deficytów oraz zaleceń do dalszej pracy. Ze względu na pogłębiony charakter takiej opinii i jej czas wymagany do jej sporządzenia jest ona dodatkowo płatna

Co to jest ADHD?

Często słyszymy jak rodzice czy dziadkowie rzucają komentarz w stronę ruchliwego dziecka "ono ma ADHD". Czy jednak to stwierdzenie wynika z diagnozy postawionej przez specjalistę, czy po prostu nauczyliśmy się stygmatyzować wyraźnie ruchliwe i głośne dzieci? Czym jest ADHD?

To zaburzenie nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, które rozpoczyna się we wczesnym dzieciństwie i obejmuje trzy główne grupy objawów: nadmierną ruchliwość, zaburzenia koncentracji uwagi i nadmierną impulsywność.

Rozpoznanie ADHD stawia się najczęściej na podstawie kryteriów diagnostycznych klasyfikacji ICD-10. Zaburzenia zachowania i emocji obserwuje się zwykle w dzieciństwie i wieku młodzieńczym.

Martwisz się o swoje dziecko, że wykazuje nadmierną ruchliwość? Ma problemy z koncentracją i zapomina o swoich obowiązkach? Zapraszamy Was do InRelatio, gdzie razem możemy zastanowić się nad wszystkimi zmartwieniami, które Was trapią.

dziecko jest nadmiernie pobudzone, co objawia się stałym wierceniem, poruszaniem rękami, nogami,
nadmierną ruchliwość obserwuje się szczególnie w sytuacjach i miejscach, gdzie dziecko nie umie dostosować swojego zachowania do okoliczności,
potrzeba stałego zmieniania miejsca, dziecko nie potrafi „wysiedzieć w jednym miejscu“,
jest stale nadmiernie gadatliwe, również w sytuacjach, gdy takie zachowanie jest niewłaściwe,
szczególnie charakterystycznym objawem jest głośne zachowanie dziecka, np. podczas zabawy z rówieśnikami,
dziecko nie umie odpoczywać w ciszy i spokoju.

dziecko nie zwraca uwagi na szczegóły i popełnia błędy wynikające z niedopatrzenia,
trudno mu skoncentrować się na zadaniach, które nie są interesujące, chociaż bez problemu skupia się na czynnościach, które go fascynują, takich jak zabawa, oglądanie telewizji, gra na komputerze lub nauka interesującego go przedmiotu,
wydaje się, że nie słucha tego, co do niego mówimy - często trzeba wielokrotnie powtarzać komunikaty lub prośby, aby dziecko zareagowało,
ma trudności w postępowaniu zgodnie z instrukcjami, przerywa wykonywanie zadań lub obowiązków i nie kończy ich,
ma problemy z planowaniem aktywności i zadań, zwleka z ich rozpoczęciem lub odkłada ich wykonanie na ostatnią chwilę,
unika lub z dużą niechęcią podejmuje zadania, które wymagają długotrwałego wysiłku umysłowego,
często gubi rzeczy, takie jak zabawki, przybory szkolne, narzędzia, i często nie pamięta, gdzie mogło je zostawić,
łatwo traci koncentrację pod wpływem bodźców zewnętrznych,
często zapomina o codziennych obowiązkach, na przykład ścieleniu łóżka czy wyprowadzeniu psa.

Jak często diagnozujemy ADHD u dzieci i młodzieży?

W zależności od różnych kryteriów diagnostycznych rozpowszechnienie zaburzeń ADHD wśród dzieci i młodzieży przypada na 4 - 6%. Początek objawów zaburzeń rozpoczyna się przed siódmym rokiem życia, zazwyczaj przed piątym rokiem życia. ADHD częściej rozpoznawane u chłopców. Jednak badania wskazują, że dziewczęta równie często cierpią na to zaburzenie.

Różnice wynikają z tego, że chłopcy częściej zgłaszają się do specjalistów, z powodu uciążliwych dla otoczenia objawów związanych z nadruchliwością i impulsywnością. U dziewcząt natomiast częściej dominują zaburzenia koncentracji i mogą przez to zostać nieprawidłowo zdiagnozowane. Natomiast nadal diagnoza ta częściej stawiana jest u chłopców i płeć męska jest uważana jako czynnik ryzyka.

Źródła przyczyn ADHD sięgają nieprawidłowości w funkcjonowaniu centralnego układu nerwowego. Badania wykazują, że u dzieci dotkniętych tym zaburzeniem poszczególne struktury mózgu rozwijają się w nierównomiernym tempie. Okazuje się również, że zmiany te mogą mieć dziedziczny charakter. Czynniki genetyczne determinują występowanie w 75% przypadków.

Poza dziedzicznymi czynnikami istnieje wiele innych, które nie powodują same w sobie ADHD, ale mogą wpływać na nasilenie objawów. Do takich czynników zalicza się między innymi obciążenie okołoporodowe, takie jak niedotlenienie czy niska waga urodzeniowa. Ponadto, urazy głowy, zaniedbania środowiskowe (np. brak nadzoru ze strony opiekunów w szkole i brak zapewnienia pomocy w nauce w razie potrzeby), nieodpowiednia dieta (bogata w przetworzoną żywność, zawierająca dużo prostych węglowodanów, konserwantów i sztucznych barwników) oraz zatrucia metalami ciężkimi również mogą odgrywać rolę.

W procesie leczenia pacjenta z ADHD można zastosować metody niefarmakologiczne i farmakologiczne, w zależności od indywidualnych potrzeb i stanu ogólnego dziecka. W leczeniu niefarmakologicznym korzysta się z psychoedukacji i interwencji behawioralna, psychoterapii, jak również treningu umiejętności społecznych.

Gdy podane metody nie są efektywne, psychiatra może wdrożyć leczenie farmakologiczne. Psychiatrzy dziecięcy oraz psychoterapeuci w Poradni InRelatio zajmują się diagnozowaniem ADHD i wspieraniem harmonijnego rozwoju u dzieci.

Mają wiedzę i doświadczenie, aby pomóc w zidentyfikowaniu problemów zdrowotnych dziecka i zaplanowaniu odpowiedniego procesu terapii. Dzięki pracy zespołowej specjalistów z różnych dziedzin możemy zapewnić kompleksową pomoc w całym procesie.

Poznajmy się

Zapraszamy